Hexagons, maar dan anders

Dit is het eerste blok van een nieuw project. De grote hexagons uit het vorige berichtje heb ik even opzij gelegd, ik was niet zo blij met de kleuren.
Deze vormpjes noemen ze: 'elongated' hexagons, dat betekend verlengde hexagons. Ik vind het meer samen geknepen hexagons, want alle zijden zijn 1 inch lang, de hoek is alleen scherper, als je snapt wat ik bedoel. Bij een echte verlengde hexagon zijn de middelste zijden langer.
Ik vind het erg leuk om te doen. De inspiratie kwam hier vandaan...


Dit boek heb ik al enige tijd en heb het al meerdere keren gelezen en doorgekeken. Lucy Boston (1892-1990) was een erg getalenteerde vrouw die zomers tuinierde, 's winters naaide (ze quiltte niet want haar patchworks zijn niet doorgestikt, wel gevoerd, ik dacht gelijk: lekker makkelijk!) en ze is ook bekend als kinderboekenschrijfster (dat deed ze pas vanaf haar 62ste), ze schilderde en was gek op muziek.
Ze maakte haar patchworks tot in haar negentigste!!! De kinderen uit de straat kwamen dan de draadjes in de naalden doen zodat ze even vooruit kon, want ze zag erg slecht toen ze ouder werd. Ik hoop haar tuin en huis, waar alles zo gebleven is zoals Lucy het zelf inrichte met haar patchworks, nog eens te bezoeken. Hier kan je alvast even kijken als je dat ook zou willen doen.


Dit is een foto van het patchwork van Lucy. Ik denk erover om als achtergrond zwart te kiezen, of zwart met een printje erin.
Voor Lucy was het veel lastiger om stof te kiezen dan voor mij. Zij moest in het voorjaar al bedenken wat ze in de winter ging maken. Ze vertelt, dat als ze zou wachten tot de herfst, ze alleen nog wollen en andere warme stoffen kon kopen. Ze maakte al iets in 1938 maar begon aan haar grote patchworks rond 1950. Ze zijn allemaal gemaakt op de Engelse paperpiecing methode, dus met de hand, met verschillende mallen.
Het boek is een paperback van goede kwaliteit, maar niet zo groot. Ik vind het erg de moeite waard en bekijk het regelmatig.

Een goed weekend,

Groetjes

Annemieke